Sanatorium en ziekenhuis Zonnegloren

Geschiedenis van Zonnegloren 

Lex Bergers en Peter Beijer, de auteurs en uitgevers van boeken over de historie van Soest, duiken voor het zevende deel van de 'Toen wij nog jong waren...' in de geschiedenis van het voormalige sanatorium en ziekenhuis, Zonnegloren. 

Zonnegloren, ooit een toevluchtsoord voor tuberculosepatiënten en later een volwaardig ziekenhuis, speelde een cruciale rol in de gezondheidszorggeschiedenis van de regio. In de jaren 1920 bood het sanatorium rust en kuren in de gezonde lucht van de Soester bossen aan degenen die aan tuberculose leden. Het sanatorium bevond zich aan de oostkant langs de Soesterbergsestraat en ten westen van de Korte Duinen tussen Soest en Soestduinen.

Het boek belicht niet alleen de architectonische en medische geschiedenis van Zonnegloren belichten, maar ook de persoonlijke verhalen van degenen die er hun tijd hebben doorgebracht. 

Geschiedenis van Zonnegloren
G. Ruys, uit Utrecht, initieerde de oprichting van het sanatorium in 1921, en in 1927 opende de Minister van Handel, Arbeid en Nijverheid, prof. dr. J.R. Slotemaker de Bruïne, Zonnegloren met koningin-moeder Emma en vele andere prominenten aanwezig. Met een gestage groei kende het sanatorium hoogte- en dieptepunten, zoals de bouw van paviljoens en het ontvangen van koninklijke bescherming van Koningin Juliana in 1951.

Na de erkenning als volwaardig ziekenhuis in 1963 veranderde Zonnegloren geleidelijk van een sanatorium naar een modern ziekenhuis. In 1978 verlieten de laatste tuberculosepatiënten het complex en in 1984 sloot het Emmapaviljoen, het laatste deel van het sanatorium, zijn deuren.

Sloop en Terugkeer naar de Natuur
Na sluiting werd Zonnegloren verkocht aan Sinaï, een joods psychiatrisch centrum, dat het later doorverkocht aan projectontwikkelaar NBM Amstelland. Uiteindelijk kocht de gemeente Soest het terrein in 1999 terug en keerde het terug naar de natuur in 2000.

Zie hieronder een film uit de jaren vijftig over het leven in het sanatorium die wij opnieuw hebben ingesproken.